Cartas de inverno

Autor

Agustín Fernández Paz (Villalba, 29 de mayo de 1947) é un escritor español de literatura galega. Está licenciado en Ciencias da Educación. Traballou como profesor EGB (a actual Educación Primaria) no Gofar de Santa Margarida (A Coruña) e en diferentes centors, e máis recientemente como profesor de Lingua e Literatura Galega no IES Os Rosais 2 de Vigo ata a súa prexubilación en 2008, ano no que gaña o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil.

Obra

• Xénero: Narrativo

• Resumo: A historia comeza cando Tereixa, a irmá de Xabier recibe un sobre no que pon que Tereixa non debe abrir nin ler o seu contido pero esta faino  sen poder aguantar máis a intriga e ve que contén numerosas cartas, fotografías e explicacións que realiza Xabier sobre a seguinte historia: Xabier estivera varios días fora debido á súa prolongada estancia en Quebec, e cando chegou á súa casa o primeiro que fixo foi ler todas as cartas que o seu amigo Adrián lle enviara. Nelas Adrián relataba como estaban a acontecer extraños sucesos paranormais na casa encantada que mercara pero o que máis che llamou a atención a Xabier foi que na última carta Adrían lle dixera que se non lle volvía enviar ningunha noticia máis, acudira na súa axuda, e así o fixo. Tras estas cartas Xabier cónta que saiu na busca de Adrián. Unha vez remata de ler todo o contido do sobre Tereixa diríxese xunto ao inspector Soutullo e contarlle o sucedido. Cando chegan á casa esta atópase ardendo e non queda rastro de Adrián nin Xabier. Días despois Tereixa atopa o libro do que Xabier e máis Adrián fala nas cartas e queimao, pensando que así amobo-los dous poderán descansar en paz.

• Temas: Os temas principais son a amizade e os fenómenos paranormais.

• Estructura: Está dividido en 12 capítulos.

• Personaxes:

• Adrián Novoa: É un famoso pintor da época amigo e Xabier, e quen compra a casa encantada de Vilarmaior. 
• Xabier Louzao: É amigo de Adrián e é un famoso escritor da época.
• Tereixa Louzao: É a irmá de Xabier.

• Tempo: A historia transcorre durante os últimos meses do ano 1995 e os primeiros do ano 1996.

• Técnicas narrativas: O libro está narrado en 3ª persoa exceptuando as cartas, as cales están escritas en 1ª persoa.

• Vocabulario: O vocabulario é coloquial e non presenta ningunha dificultade na hora da súa lectura.

Opinión persoal 

O libro encantoume! Realmente está moi ben escrito e prodúcechce sensacións de verdadeiro medo e incertidume, o cal non me pasara ata agora con ningún libro desta temática.

Entretenche e faise moi ameno, aínda que si puidera cambiar algo sería que o escritor lle dera tanta importancia ou explicase detalladamente datos que non teñen moita relevancia ou que polo menos eu non lla atopo, pero a pesar diso isto axúdache nalgúns casos a imaxinar mellor a situación, o lugar ou as sensacións dos protagonistas e personaxes. 

Moi recomendado!

• Puntuación numérica: 9

Enderezo descoñecido

Autora

Escritora estadounidense coñecida sobre todo por la publicación, en 1938, do relato "Enderezo descoñecido", firmado co pseudónimo Kressmann Taylor.

Licenciada en periodismo, ao longo da su vida compaxinou a escritura con outros traballos de periodista e profesora universiaria. A "Enderezo descoñecido" seguiulle unha segunda novela relacionada co nazismo, "Días sen retorno" así como "Diary of Florence in Flood", obra na que relata as súas enperiencias en Florencia durante a terrible inundación que padeceu a zona en 1966.

Obra

• Xénero: Narrativa.

• Resumo: Esta obra cóntanos a historia de dous amigos, un judío que vive en San Francisco e outro que decide voltar ao seu país; Alemaña. Ambos teñen unha galería de arte en California, e Max escríbelle a Martin para enviarlle a parte de diñeirio que lle coresponde e para falar sobre como lle van as cousas. Un día Max entérase de algo que está a suceder en Alemaña, e de como Hitler comeza a remexer todo tipo de asuntos. Ao entererarse decídelle preguntar a Martin quen, cambia de opinión sobre moitas cousas e tamén na súa maneira de pensar, dándolle todo o apoio a Hitler e as súas ideas. Max decepciónase e dende entón distánciase e únicamente Max esríbelle a Martin para enviarlle o seu diñeiro, ata que un día a irmá de Max tivo que fuxir para que os alemáns non a atopasen e entón cando Max pídelle axuda a Martin para que lle de un refuxio a Griselle. Martin traiciónaa entregándoa aos alemáns, e esta morre. Max, moi triste e desamparado, decide vingarse, escribíndolle a Martin como se fose o seu irmán e tamén fose xudío. Martin suplícalle que pare pero Max continúa envíandolle as cartas, as cales lían os alemáns, quenes remataron por pensar que este era xudeu. A última carta é unha que escribe Max, dando a entender que finalmente matan a Martin.

• Temas: O tema principal é o nazismo, pero tamén podemos destacar outros como a amizade, a traición, a mentalidade das persoas, os cambios, etc.

• Estructura: Divídese nun total de 19 cartas.

• Personaxes:

• Max: Xudeu amigo de Martin que vive en San Francisco.
• Martin: Amigos de Max que vive en Alemaña.
• Griselle: Irmá de Max, a cal se atopa en Alemaña realizando unha obra teatral.
• Elsa: Muller de Martin.

• Tempo: Transcorre na época do inicio da Segunda Guerra mundial. Abarca dende o 12 de novembro de 1932 ata o 3 de marzo de 1934.

• Técnicas narrativas: Está escrito en 1ª persoa, de xeito que cada un dos dous narradores (Max e Martin) van narrando a historia mediante as cartas.

• Vocabulario: Está escrito nun vocabulario coloquial e fácil comprensión.

Opinión persoal

Este libro gustoume moito, xa que ademáis de ser ameno, faiche pensar e reflexionar sobre moitas cousas, como por exemplo a Segunda Guerra Mundial, e tamén sobre como poden cambiar as persoas, sobre como as persoas nas que confías calquera día poden darte a espalda sen ter ningún motivo, e a doenza e perder seres queridos.

Despois e lelo, creo sinceramente que se converteu nun dos meus libros preferidos, xa que ademáis de estar moi ben redactado, a historia trápate e sobre todo o final, está aberto a unha libre interpretación xa que en ningún momento especifican se o remate é dun xeito ou doutro.

Se lle tivera que por algunha pega sería que fíxoseme moi curto e quedeime con ganas de máis, aínda que tampouco está mal a súa duración, pasaste un rato entretido léndoo e moi agradable.

Recoméndoo moitísimo!

• Puntuación numérica: 9'5.

           

O achado do castro

Autor

Manuel Núñez Singala escribiu este libro. Naceu en Lugo en 1963, pero en Vilalba, é onde transcorre a súa infancia e adolescencia. A Terra Cha é a súa primeira patria. Estruda traballa e vive máis tarde en Compostela que é como el mesmo di a súa segunda patria.
 Sempre foi un gran afeccionado á lectura, pero a súa inclinación pola escrita, di que quizais lla eba aos certames literarios do instituto de bacharelato vialalbés. Nese centro estreou as prilmeiras obras de teatro, ata tres montaxes aló contra final dos anos setenta. Despois estudou en Santiago onde ficou. En Galaxia ten publicado "O achado do castro" (1991, Premio Xiria de Creación Teatral 1087), "Comedia bífida" (2007), "Planificación estratéxica" (2009). Narrativa: "Mar de fondo" (1997), "Menú de enganos" (2010, Premio Frei Martín Sarmiento 2011). Tamén o ensaio e os traballos de investigación sobre cuestións relacionadas coa normalización do idioma ocuparon boa parte do seu tempo, como se reolle no libro "En galego, por que non?" (2009).

Obra

• Xénero: Teatro

• Resumo: Esta historia comeza cunha conversa de Catulo e Caleno onde idean como intentar roubarlle o medallón ao Emperador, e facerse así co poder do Imperio. Este plan consiste en que Catulo deberá facerse pasar polo sabio Citrón para, nun descoido, arrebatarlle o medallón ao xefe supremo. Ao mesmo tempo Carmiñae e Manulitus son descubertos polos dous soldados no seu encontro segredo no bosque e levados ata o Emperador, quen decide encarcelalos ata que se desenamoren un do outro, unha idea de Catulo (quen xa se estaba a facerse pasar por Citrón, o sabio). Despois de moitos intentos por roubar o medallón, non o conseguen, e tras ser descubertos polo escravo, deciden aliarse con él, para que este non desvele nada, e probar sorte. Máis tarde, Arpexia, a nai de Manulitus chega a palacio e pide que desencarceen ao seu fillo. Despois de ter unha conversa co Emperador, ambo-los dous quedan namorados entre eles, quenes deciden casar, e quenes deixan finalmente que os seus fillos casen. Ademáis descobren o último intento de Catulo e Caleno por intertar roubarlle o medallón, pero, deciden perdoarlles a vida, xa que vaise celebrar a voda, e consideran que debe ser un día de alegría e ledicia.

• Temas: Nesta historia destacan dous temas, un principal e outros secundarios. O principal e o namoramento de Manulitus e Carmiñae, e o secundario e a trama realizada polos dous ladróns para poder intentar roubar o medallón do emperador e conseguer facerse co poder. 

• Estructura: A obra divídese en dous actos, primeiro e segundo, e estes á súa vez en esceas.

• Personaxes: 

• Catulo e Caleno: Son uns dos principais protagonistas, os cales son ladróns. Principalmente Catulo e o máis intelixente (por chamalo dalgún xeito, xa que ningún ten unha mente privilixiada). 
•  Os dous soldados: Un destes é unha muller e os dous son os encargados de buscar a Manulitus e á filla do Emperador.
•  Carmiñae e Manulitus: Carmiñae é a filla do Emperador, e a Manulitus o fillo da máis rica comerciante de Roma, ambo-los dous están namorados. 
• Emperador e Arpexia: O Emperador é o pai de Carmiñae e o xefe do Imperio e Arpexia é a nai de Manulitus e comercianta máis importante de todo o Imperio, pusuidora de a metade de Roma, e quen leva distintos asuntos financieiros e negocios.
• Citrón e Escravo: Citrón é o sabio do Imperio quen aconsella ao Emperador nos seus problemas e decisións e o Escravo é o principal servinte do Emperador.

• Lugar onde transcorre a acción: Nun reino da antiga Gallaecia.

• Tempo: Mais ou menos polo ano 77 a.C. A duración total da historia é de aproximadamente dous días ou tres.

• Técnicas narrativas: O narrador é omnisciente xa que sabe todo sobre os personaxes.

• Vocabulario: O vocabulario é coloquial e non presenta ningunha dificultade na hora da lectura.

Opinión persoal

Este libro gustoume moito debido a que relata unha historia moi divertida con bastantes toques humorísticos. Ademáis non é moi longa e faise moi amema. Ademáis o autor consegue que te introduzas na historia totalmente e faiche pasar un rato agradable e divertido lendo.

Penso que é unha das obras de teatro e que ademáis é un libro moi entretido.

Gustoume moito, recoméndovolo a todos!

• Puntuación numérica: 9.

Penúltimas tendencias

Autor

Naceu en Lalín en outubro do ano 1970 e é poeta ademáis de profesor de lingua e literatura galega. Ademáis de participar no ano 2003 no proxecto colectivo "Negra sombra" unha intervención poética contra a marea negra, ten colaborado en diversas revistas de literatura e poesía, entre as que se encontran Ólisbos e Dorna, así como boletín literarios promovidos pola "Fundación A Solaina" de Piloño (Villa de Cruces)

Gañou premios como por exemplo o Premio AELG á mellor obra de literatura infantil-xuvenil do 2014 con este libro "Penúltimas tendencias".

Obra

• Xénero: Poesía

• Resumo: Este libro trata dunha rapaza quere escapar da ideoloxía e a sociedade actual onde as mulleres teñen que ser "perfectas" dalgunha maneira. Nunha sociedade na que hai un determinado canon de beleza, non podes excederte dunha talla determinada ou levar un tipo concreto de roupa, etc. Esta rapaza mostra a súa indignación a través de poemas como  por exemplo "Barbie girl" no que fala como todo en relación cas mulleres é de cor rosa, e ela intenta fuxir desa cor ou outro como "Fóra de onda" no que fala de como ela intenta ir máis alá "de corazóns rosados e sorrisos con brillo" buscando ter unha propia personalidade.  

• Temas: O tema principal e a búsqueda da propia identidade e salirse fóra do común ou da maioría.

• Estructura: Divídese nunha especie de capítulos ou partes nos que se encontran poesías relacionadas co título dese título ou parte, aínda que principalmente todos seguen o mesmo hilo conductor.

• Personaxes: Como xa dixen antes, o personaxe é unha rapaza adolescente que pretende escapar desa ideoloxía ou tendencia de como deben ser as mulleres, buscando a súa propia identidade.

• Lugar donde transcorre a acción: Non transcorre en ningún lugar en concreto.

• Tempo: Transcorre na actualidade.

• Técnicas narrativas: Este libro utiliza moitas metáforas e algún paralelismo.

• Vocabulario: Vocabulario coloquial que non dificulta a lectura.

Opinión persoal

 Este libro gustoume bastane, xa que se sale moito da temática convencional dos poemas como sole ser por exemplo ou o amor. Penso que moitas rapazas se sentirán identificadas cos  poemas deste libro, no meu caso identifiqueime con algúns, mentres que con outros non.

Pareceume unha idea moi orixinal, e ademáis é un libro que non aburre en absooluto e sobre todo curto, pero á vez móstrache moitas cousas, o que fai que tamén sexa moi interesante.

Recoméndollo a todo o mundo, a rapaces e rapazas, xa que tamén teñen que ver que non a todas as mulleres lles gusta levar vestidos, nin maquillaje, nin tacóns e moitas veces síntense "obrigadas" a levalos para poder encaixar dalgún xeito.

• Nota numérica: 9.

Por último déixovos como sempre, unha portada da miña creación, espero que vos guste!

Made in Galiza

Autor

Escritor galego nacido en Padrón no ano 1972. É profesor e escritor. 

Nos últimos anos estivo ligado  de forma moi importante ás plataformas "Nunca Máis" e "Burla Negra". 

Da súa produciión poética destaca o libro "Odisea". En 2004 gañou o Premio Blan Amor de novel co seu libro "Orixe".

 En 2007 publicou, tamén en Galaxia, o libro de relatos "Made in Galiza."

Obra

• Xénero: Narrativa

• Resumo: Este libro está composto por diversas historias que non teñen ningún tipo de hilo conductor entre elas mais que a situación social e sociolingüística do galego nos nosos días. Algunhas destas historias son por exemplo "Eu fixen ouigha con Castelao" no que un rapaz relata recordando perfectamente como comezara falar galego aquel día que fixeron ouigha con Castelao na súa clase, ou "As nubes" na que o autor fai unha metáfora sobre como as persoas deixánse influenciar polas outras e alguén que fala galego remata falando castelán polas influencias, o qué dirán ou as opinións dos demáis. Como estas historias hai moitas outras, todas mostrándonos lugares únicos como as persoas que habitan neles, diferentes puntos de vista e opinións que vos farán reflexionar neste tema con profundidade, pero iso xa volo deixo a vós.

• Temas: O tema principal do que trata este libro é o desuso do galego e de como nalgúns casos é desprestixiado todavía nos nosos días.

• Estructura: Esta estructura é un pouco distinta á doutros libros, xa que en vez de estar divido en capítulos ou partes, está composto de varias historias que non teñen ningunha outra relación máis que a do uso, desuso ou desprecio do galego.

• Personaxes: Hai diversidade de personaxes, en cada unha das 42 historias que contén este libro, como por exemplo unha rapaza, ou o "nh".

• Lugar onde transcorre a acción: A maioría das historias transcorren en Galicia aínda que hay algunha que transcurre en Madrid e outras nas que o autor déixanos abertas ás portas á imaxinación para saber onde teñen lugar.

• Tempo: A época corresponde á actualidade dos nosos días e a duración dependerá de cada historia, xa que algunhas duran máis que outras.

• Técnicas narrativas: As historias están escritas en 1ª  ou 3ª persoa e hai moitos diálogos, descripcións e sobretodo abundan as metáforas.

•  Vocabulario: O vocabulario é sinxelo, o que fai unha lectura levadeira e cómoda.

Opinión persoal

"Made in Galiza" é un libro moi interesante que che fai reflexionar moito sobre o uso do galego, xa que aínda que moitos, como no meu caso, poderíamos pensar que se utiliza con normalidade e sen ningún tipo de problema, moitas persoas avergóñanse de falalo e incluso deixán de facelo por medo ás críticas ou as opinións dos demáis.

Gustoume bastante xa que conta moitas historias interesantes e entretidas, nas que nos motra a situación do galego a nivel sociolingüístico e social dende distintos puntos de vista, (como xa dixen antes), aínda que se tivera que poñer unha pega sería que algunhas historias non as comprendín ben, pero únicamente unha minoría.

Recoméndollo ao todo o mundo, "contraditorio, inocente, emocianten creativo, rebelde: un libro Made in Galiza".

• Puntuación numérica: 8.

Por último aquí vos deixo outra idea para a portada deste libro tan galego, espero que vos guste.